میان بیداری اسلامی با حال و روز این روزهای اقتصاد غرب، و در راس آن آمریکا، نمی دانم ارتباطی وجود دارد یا نه، اما این هر 2رویداد، مهر ورشکستگی و ابطال بر پیشانی تفکرات لیبرالی در کشور ما زده است. از یاد نبرده ایم که هم دولت سازندگی و هم دولت اصلاحات با ما بر سر این مفاهیم دعوای اساسی داشت. آقایان هاشمی و خاتمی و اعوان و انصارشان، خوب می دانم که چرا این روزها دوست ندارند با ما بر سر مفاهیمی از این دست سخن بگویند. فتنه گران دانه درشت، نه اعتقادی به نتیجه دادن مقاومت داشتند و نه تصویری درست از اوضاع زار و نزار امروز اقتصاد جهانی. در عرصه اقتصاد خارجی، جریان لیبرالی کارگزاران، مدام برای ما این نسخه را تجویز می کرد که چاره ای نداریم الا پیوستن به اقتصاد جهانی. ایشان بر این باور بودند که ما هم باید عضو WTO شویم و هم هضم شویم در اقتصادی که با دلار اداره می شود. تفکر لیبرالی “کارگزاران” اصولا اعتقادی به مفهوم “مقاومت اقتصادی” نداشت و چاره درد تحریم را در پاک کردن صورت مسئله می دید؛ اینکه ما ایمان بیاوریم به خداوندی دلار، تا بلکه آمریکا دست از سر ما بردارد. روی دیگر این سکه اما عدم اعتقاد به “مقاومت سیاسی” بود که تفکر لیبرالی “مشارکت” و “سازمان مجاهدین” پرچم دار آن بود. از جمله هزاران جایی که ما حق داریم و وظیفه داریم به هاشمی چی ها و خاتمی چی ها “دیدید گفتیم” بگوییم، همین موضع بلند و باشکوه مقاومت در 2عرصه اقتصاد و سیاست است. اگر در حرف، این آمریکاست که ما را تحریم کرده، لیکن در مقام عمل، اقتصاددانان دنیا این روزها 2جمله را زیاد بر زبان جاری می کنند؛ یکی اینکه جمهوری اسلامی عقل کرد که اقتصاد خود را به زلف “جهانی شدن” گره نزد، و دیگری اینکه بر اساس شاخص ها، ظاهرا این اقتصاد غرب است که در خطر سقوط به سر می برد و تحریم، آنقدرها که از اسمش برمی آید، تهدید نبوده برای جمهوری اسلامی. اینکه جهانیان این روزها شاهد افول سیطره آمریکا بر اقتصاد و سیاست دنیای معاصرند، و اینکه مقاومت اقتصادی در داخل، همان اندازه نتیجه مثبت داشته که مقاومت سیاسی در منطقه، نشان می دهد که ما در زمینه مفهوم مقاومت، درست فکر می کردیم. نیز نشان می دهد که منش انقلاب اسلامی و روش جمهوری اسلامی در مقابله با تحریم اقتصادی و تهدید سیاسی، درست و صحیح بوده است. در عرصه سیاست، بعد از فتنه 88علیه جمهوری اسلامی، این دیکتاتورهای دست پرورده آمریکا هستند که یکی یکی دارند از تخت سلطنت به زیر کشیده می شوند و درون قفس محاکمه می شوند. در عرصه اقتصاد اما به نظر می رسد بعد از آن همه تحریم و اتخاذ خوی ابرقدرتی و زرسالاری، این دلار است که این روزها درون قفس دارد محاکمه می شود. مگر جز این است که دلار، مظهر دیکتاتوری در حوزه اقتصاد است؟! اگر دیکتاتوری بد است، اقتصاد هیچ فرقی با سیاست ندارد، و دلار هیچ تفاوتی با حسنی مبارک و معمر قذافی و علی عبدالله صالح و ملک عبدالله ندارد. شگفتا که دیکتاتورها در هر 2حوزه اقتصاد و سیاست، محصول و دست رنج آمریکا محسوب می شوند. این روزها وضع اسکناس بدون پشتوانه دلار، یک چیزی در مایه های قیافه مچاله و کریه و زشت فرعون مصر است. خوشبختانه یا متاسفانه، بهترین و مناسب ترین تجلی طعنه “دیدید گفتیم” به امثال آقایان هاشمی و خاتمی همین جاهاست. صرف نمی کند برای آقای هاشمی که از اوضاع امروز اقتصاد آمریکا سخن بگوید و به صرفه نیست برای آقای خاتمی که سخن از بیداری اسلامی براند. سخن گفتن از گودرز و شقایق، پایین آوردن سطح دعوای ما با تفکر ضد مقاومت اهالی فتنه است. طرفه حکایت اینجاست که ماه ها بعد از فتنه 88حالا BBC باید درگیری های خشونت بار در شمال شهر لندن را سانسور کند و VOA تظاهرات گسترده در خیابان های تل آویو را. این اما همه دیدنی های جهان کنونی ما نیست، که عبرت آموزتر و جالب تر از محاکمه فرعون مصر، محاکمه فرعون عرصه اقتصاد دنیا، یعنی دلار است. اگر مبارک را مردم مصر نمی خواهند و این بالطبع، موضوع همه جهانیان نیست، دنیایی دارد به حاکمیت بلامنازع دلار بر اقتصاد جهانی، “نه” می گوید. دیکتاتور اقتصادی دقیقا همان بلا را بر سر خود آورده که دیکتاتورهای سیاسی. پول بدون پشتوانه حتی اگر دلار باشد، مثل قدرت سیاسی بدون پشتوانه است و هر 2به یک فرجام مشترک و یک سرانجام واحد می رسند. درباره اوضاع دلار و حال و روز اقتصاد آمریکا این روزها آنقدر دیده و شنیده و خوانده اید که قصدی برای ارائه آمار ندارم، به ویژه که دلار خودش دارد خودش را محاکمه می کند و اینکه دیگر “مرگ بر آمریکا”ی ملت ما نیست؛ هر چند که قطعا و حتما یکی از جلوه هایش هست! آنچه بنا دارم در واپسین سطور این یادداشت بنویسم، سخنی است خطاب به آقای هاشمی. آقای هاشمی! دیدید گفتیم که جمهوری اسلامی نباید به WT0 بپیوندد؟! همچنین سخنی است خطاب به آقای خاتمی. آقای خاتمی! آیا برخورد پلیس لندن با مردم بی گناه درست است؟! آیا آمار شورش و اغتشاش در خیابان های تل آویو را دارید؟! نظرتان درباره سقوط دیکتاتوری به نام دلار و ایضا دیکتاتوری به نام علی عبدالله صالح چیست؟! باور کنید نمی دانم بگویم: بیچاره دلار یا بیچاره شما، که با پشتوانه یک پول بدون پشتوانه رفتید و دست دوستی به جرج سوروس دادید تا از جمهوری اسلامی کاریکاتور بکشید! آقایان! پولی که پشتوانه اقتصادی نداشته باشد، به کار فتنه سیاسی علیه نظامی که پشتوانه اش، خون 300هزار شهید، خمینی و خامنه ای و یک ملت عاشورایی نترس از تحریم و تهدید است، نمی آید. بیچاره نتانیاهو که دل به شما بست و بیچاره شما که دل بستید به چند دلار بدون پشتوانه. آقایان! ما از قبل گفته بودیم که مقاومت در هر 2حوزه اقتصادی و سیاسی جواب می دهد. ما از زبان خمینی و خامنه ای و خون شهدا گفته بودیم. دیدید گفتیم؟! 

قطعه26

 نوشته شده توسط مجید در چهارشنبه 90/5/19 و ساعت 10:29 عصر | نظرات دیگران()